واکنش چند موزیسین به تصویر محمدرضای شجریان
بی‌تو گوش‌های مردم‌ام تهی می‌شوند
س.ع.ی.د
شش سال پیش، گفت‌وگویی رو در رو داشتیم با محمدرضا شجریان. روزهای آخری بود که با خیال راحت می‌شد سراغ‌اش رفت و حرف زد و حرف‌ها‌ش را شنید و در موردش نوشت. اتفاق‌های شوم سیاسی، دست محمدرضای شجریان را گرفت و بردش آن‌ور آب‌ها و سیمای‌اش را از ما گرفتند. چیزی نگذشت که صدای‌اش را هم از ما گرفتند؛ ربنا‌ی‌اش را هم... تا ما بمانیم و حوض‌مان...! زمان گذشت و شجریان از کشورش/ از مردم‌اش، دور تر و دور تر شد و وقتی به این‌جا بازگشت که رفیق پانزده ساله‌اش، امان‌اش را برانده و زمین‌گیرش کرده بود...! حالا هم همه‌ی ما به تکاپو افتاده‌ایم که یک‌جوری ارادت‌مان را به استادِ ناخوش‌احوال‌مان، نشان دهیم. از ما مطبوعه‌ای‌ها گرفته تا آن بالا بالا بالایی‌ها...! حالا پس از شش سال، همان عکس را بازنشر کرده‌ایم و احساسات چند تن از اهالی موسیقی را در موردش، پرسیده‌ایم.
حامی خواننده‌ی حوزه‌ی کلاسیک/ پاپ
ای لب‌خندت بوی مهر و باران، ای صدای صبح مهربانی، ای سرفصل و سرآغاز آواز و ای پایان باشکوه‌ترین کتاب موسیقی ایران، ای تمام آبروی وطن، ای هنر، ای فرزند همایون و نوا و ای والد دشتی و سه‌گاه، ای تمام‌ات ماندگار و ای بلبل بهار، ای که بی تو سابقه‌ای نیست موسیقی مرا و نیست خاطره‌ی سفره‌ی افطارم را... بمان که بی‌تو گوش‌های مردم‌ام تهی می‌شود تعهد، پوچ می‌شود هنر، بمان که کاستی‌های زمانه‌ام را تو جبرانی، بمان که بی‌هنرانِ بی‌تعهد را تو سامانی و دردِ بی‌درمانِ بیماران را تو درمانی...
شهلا میلانی؛ موزیسین حوزه‌ی موسیقی کلاسیک
می‌خواهم به خاطر عمری که صرف هنر کردید و صدای زیبایی که به این مرز و بوم هدیه دادید، از شما استاد گران‌قدر تشکر کنم. محمدرضا شجریان، شما گوهر گران‌بهایی هستید. ما شاکر خداوند هستیم که چنین ستاره‌ای را در آسمان هنر کشورمان، به درخشش درآورد. آرزوی‌ام نیکی و سلامتی برای شماست...
کیوان ساکت؛ موزیسین حوزه‌ی موسیقی ایرانی
در گذر تاریخ، گاهی پیش می‌آید که یک چهره یا شخصی، نماد و سنبل یک روی‌داد یا یک جریان هنری یا تاریخی و یا علمی می‌گردد. برای من اسباب کمال خرسندی است در زمانی هستم که چهره‌ای مانند استاد محمدرضا شجریان به عنوان نماد راستین موسیقی ملی و مردمی ایران حضور فعال دارند. و این موهبتی است که نصیب کسی مر‌گردد که در دل مردم زمان خود جای کرده است به نیکویی. من اعتقاد دارم، آواز ایرانمدیون استاد شجریان است. دوام عمر و سلامتی ایشان، آرزوی من و همه‌ی مردم نیک‌اندیش ایران‌زمین است...
سودابه سالم؛ موزیسین حوزه‌ی موسیقی کودکان
من این افتخار را داشتم که در دوران دانشگاه، شاگرد ایشان باشم. از ته دل دوست دارم که آرامش ایشان، حفظ شود و هر تصمیم و اتفاقی به نفع ایشان تمام شود. از طرفی می‌خواهم احترام ایشان را حفظ کنند، زیرا چیزی از این هم، مهم‌تر نیست. این روزها در فضای مجازی، هر کدام از ما می‌تواند اظهار نظر کند و به راحتی حرف‌اش را بیان کند. امیدوارم به حرف‌هایی که می‌زنیم، فکر کنیم. در این روزها و ساعت‌ها، سلامتی ایشان را آرزو می‌کنم...
پی نوشت: از این که امکان نمایش تصویر در این جا وجود ندارد، متاسفم!
